Gisteren was de laatste avond van de Alpha cursus.
Dit keer geen diepe gesprekken.
Nee, die laatste avond hadden we vorige week gehad.
Om het echt af te sluiten kom je bij elkaar met zelfgemaakte Tapa’s.
Met voldoende tapa’s om het complete Spaanse leger te voeden gingen we aan tafel.
Iedereen mocht 1 of meerdere gasten meenemen, personen die ook interesse hebben, of benieuwd zijn naar Alpha, de kerk, of het geloof.
Enkele personen hebben die avond hun Alpha ervaringen gedeeld.
Waaronder ikzelf.
Eigenlijk staan mijn ervaringen al omschreven in de eerdere berichten die ik heb geplaatst.
Gisteren gaf ik in mijn moment aan dat Alpha voor mij vooral genezing is geweest.
Hoe ik binnenkwam als zwaar depressief persoon.
Onzeker tot op het bot.
Ogen gericht op de vloer, en wegkijkend.
Ik zag mezelf als volledige mislukking, en had al geaccepteerd dat ik de rest van mijn leven 90% van de tijd ongelukkig zou zijn.
Maar dan in dat het Alpha weekend wordt je overspoeld met Gods Genade.
Plons!! En schoon ben je!
Ja, en daar sta je dan.
Schoongemaakt, geen mislukt gevoel meer, en supergelukkig.
Tot op vandaag voel ik me zo.
Oh, ja tuurlijk zijn er minder goede dagen geweest.
En ja, er zijn soms dagen dat ik wakker wordt en me alleen voel,
Het kwade is helaas niet ineens weg om je dat gevoel te geven.
Wat heerlijk om dat weg te jagen door simpelweg je handen te vouwen.
Laatst las ik het verhaal over de verlamde man.
Die man wordt door zijn vrienden door het dak gehesen om hem bij Jezus te brengen.
Jezus noemt hem “Vriend, je zonden zijn je vergeven”
Daarna zegt Hij “Sta op, pak je bed en ga naar huis”
Toen ik dat las kon ik alleen maar denken, dat ik ook een lange tijd verlamd ben geweest.
Soms kun je jezelf verlammen namelijk.
Door je keuzes, daden en gevolgen.
Jezus heeft het je allemaal al vergeven.
Alleen hoef je nu niet naar huis te lopen, maar mag je Hem volgen.
