Ik schaam me.
Diep.
Gisteren was het 33 dagen geleden dat ik schoongemaakt ben.
Genezen.
Voor die tijd ging ik van dip naar diepere dip naar nog diepere dip.
Ik begon al te accepteren dat ik als ongelukkig persoon door het leven zou lopen.
En dat ik dan maar heel blij moest zijn met die ene dag dat ik me wat beter voelde.
Gisteren was de eerste dag na 33 dagen dat ik weer in een dip zat.
En god trekt je er dezelfde avond weer uit.
Je komt thuis, en legt het in Zijn handen zoals Hij al steeds van je vraagt.
Ik leer als klein kind fietsen zonder zijwieltjes en soms raak je dan uit balans.
Maar mijn Vader laat me niet op het asfalt stuiteren.
Ik ben dus blij, en ik dank vooral God dat hij er meteen weer voor me is.
Blij dat ik na 1 dag dit bericht kan plaatsen.
Het heerlijke gevoel is weer terug.
Afgelopen zondag hoorde ik aan het einde van de kerkdienst een prachtig nummer.
Van de band Sons of Korah.
Thuis direct opgezocht, en er klinkt bijna geen andere muziek meer in mijn huis.
Luister hieronder maar eens naar ze, en geniet.
