Vrijdag, voor de meeste mensen begin van het weekend.
Ik heb de jongens dit weekend, en ze liggen nu lekker te slapen.
Ik heb de hele week als geweldig ervaren.
Al besef ik ook goed dat dit gevoel ook weleens zal afzwakken, tot nu toe gaat het perfect.
Vorige week ben ik aan een nieuwe baan begonnen.
Voor mij was dit vaak een zware periode, nieuwe mensen.
Hoe kijken ze tegen me aan, zullen ze iets over me denken, accepteren ze mij wel.
of, bij het minste of geringste had ik de angst te veel fouten te maken.
Nu heb ik die zorgen niet, die zijn me weggenomen.
raar, want dit heb ik nooit zo gevoeld, zoals nu.
Sterker nog, ik zit op mijn werk te praten over God!
Wat Alpha nu precies inhoud.
Je zou bijna zeggen, dit ben ik niet.
Ik denk nu van wel, maar dat ik daarvoor mezelf niet ben geweest.
De hele week zat ik met iets in mijn hoofd, en in mijn gebed.
Afgelopen zondagochtend ging bij ons de preek over echtscheiding.
En makkelijk was het niet, maar toch voelde het voor mij als een bevestiging van wat ik dat weekend en de week ervoor heb ervaren en wat mij duidelijk is geworden.
Waar het op neer kwam was dat gescheiden mensen na hun scheiding alleen moesten blijven, of ze moeten zich verzoenen met hun (ex) partner. (dit staat overigens duidelijk omschreven in 1 kor 7: 10-11)
En wat ik juist voor mezelf besefde is dat ik niets liever wil dan verzoening.
Maar dat is voor mij makkelijk gezegd, ik ben niet degene die zo gekwetst is door de ander.
Toch bid ik voor niets anders.
De afgelopen maanden heb ik 2 maal een date gehad.
Je voelt je eenzaam en niet bepaald gelukkig, en je wilt graag weer iemand om je heen waarmee je kunt delen. Lol, gevoel, noem maar op....
Zit je daar samen met een leuke vrouw, met lekker eten en een lekker wijntje.
Opzich voldoende ingredienten voor een perfecte avond.
Nu was het wel gezellig, maar ik zat er constant met een naar gevoel.
Het klopte niet, ik hoorde daar niet te zitten.
Ik voelde me nog steeds de man van.......
Ik ben er eerlijk in dat het raar voelt.
Ikzelf kan er namelijk niet heel veel aan doen om het weer tot verzoening te laten komen.
Ik kan alleen de nieuwe ik laten zien, laten zien dat de "oude" ik er niet meer is.
De rest moet ik in God Zijn handen neerleggen.
Zoals Hij mij geraakt heeft mag ik er op vertrouwen dat Hij met haar aan de gang gaat.
En tot die tijd wacht ik.
Er komen dan natuurlijk soms ook angsten naar boven.
Want een grote kans dat zij haar eigen leuze maakt, en dat ik die keuze niet zal zijn.
En zeg nu zelf, wie geeft haar ongelijk.
Toch blijf ik erom bidden, want daar ligt waanzinnig veel kracht in.
Ook bid ik om mensen om haar heen, die met haar in gesprek gaan daarover.
Het enige waar ik om vraag is dat ik de kans krijg te laten zien dat ik een andere man ben.
En daar zou ze alle tijd van de wereld voor krijgen...
